*** (wiersz)

I - :), II - za dużo słów (może wyrzucić jest? ) i tak eliptycznie będzie bardziej przenikliwie - tak myślę. w ostatniej - Nam i nam się powtarza. Poza tym poczułam klimat takich pierwszych doznań erotyczno - kochaniowych ;)

Chyba nie do konca o to mi chodzilo.. To jest mimo wszystko "odkopany" wiersz.. Mialam do niego mieszane uczucia. Ale nie jestem dobra w poprawkach. Nie umiem czegos 'ulepszyc' jak probuje to zwykle wychodzi jeszcze gorzej

wiem, wiem już pisałaś.

"walc naszych oddechów
delikatnie dotyka
wystraszonych dłoni

rytm naszych serc
jak crescendo
spojrzenia szukają się
chaotycznie, wbrew metrum

i my w tym wszystkim
gubimy się
i odnajdujemy
na zmianę

nie nadążamy
za prestissimo
które wbrew
narzucił kompozytor
naszych pragnień"

Dzieki wielkie za wszystkie rady poprawki za wszelka pomoc. :) Dzieki temu sie ucze i rozwijam dziekuje :)

I ja tylko tak sobie gdybam, żebyś się urażona nie czuła :) :). W każdym razie może nie zmieniaj nigdy tekstów drastycznie, ale popróbuj minimalnie - POZDRAWIAM STAROROCZNIE jeszcze ;)

"walc (...) oddechów
(...) dotyka
wystraszonych dłoni

rytm (...) serc
(...) jak crescendo
spojrzenia szukają się
chaotycznie, (...)

(...) w tym wszystkim
gubimy się
(...) odnajdujemy
na zmianę

(..)"

nazbyt techniczne, wysilone, w pomyśle megawtórne - w odbiorze nudne i czkawkowe, krawatowy zapis "słowotoku" powoduje tylko odklepanie twora na rzecz uciekającego - i słusznie - czasu, gdyż ten jest zmarnowany.

wywalić technikalia kompozycyjne związane z muzyką, bo i tak wychodzą komicznie. zaprzęgnąć synonimy i wyobraźnię - nadać tytuł, aby w tak krótkim tekście wyzbyć się zaimków........................przewersyfikować - enteroza nie czyni z byle tekstu "wiersza", a tylko pokazuje nieudolność obrazowania.

"nie nadążamy
za prestissimo
które wbrew nam
narzucił nam kompozytor
naszych pragnień"

czytać po wielokroć i być surowym oprawcą dla swojego "słowa" na grubo przed publikacją,
aby unikać powyższego bełkotu, który ewidentnie pokazuje brak pomysłu na finał...

walc oddechów
delikatnie dotyka
wystraszonych dłoni

rytm serc
jest jak crescendo
spojrzenia szukają się
chaotycznie, wbrew metrum

i my w tym wszystkim
gubimy się
i odnajdujemy
na zmianę

nie nadążamy
za prestissimo
które wbrew nam
narzucił nam kompozytor
naszych pragnień

Ja tam sobie zawsze myślę, że dojrzałość tekstów w dużej mierze zależna jest od dojrzałości autora. Trochę podrośniesz, trochę twój świat się zmieni, to i zmieni się dobór słów. Na razie przelewasz to, co w tobie siedzi - przeżyte czy wyobrażone - za pomocą tego, co masz pod ręką. Czytaj dużo, bo możemy dawać ci uwagi do tekstu, ale one same tylko w małym stopniu pomogą, tak naprawdę trzeba samemu odczuć o co w tym wszystkim chodzi. Odczuć, bo zrozumieć to ja nie wiem czy da się kiedykolwiek.