amnezja (wiersz)

nadzieja dla wnuków prawnuków

dla tych tak bardzo przyszłych

by nie musiały nas pamiętać

pod tym samym słońcem

przepowiadamy pojutrze

z rozsypanych kości

od wieków bez zmian                                                                                   

przez cmentarze i popioły

Napoleona zapamiętamy

dużo dłużej niż Pasteura

dynamit bardziej od penicyliny

Piłat śmieje się zza grobu

wehikuł czasu Leonarda

nie działa w zbiorowej jaźni

w tłumie są tylko karły

albo prawdziwi patrioci

pozbawieni wczoraj i jutra

jesteśmy wolni pełniej

tuląc dzieci bez powodów

zapisanych w przyszłości