Literatura

*** (wiersz)

Enturiarium Minuk

każdą kosteczkę dokładnie scałuję
i wchłonę chciwie radość Twoich gestów
dotyk Twej dłoni jak dreszcz rodzącej się duszy
z jakich dalekich pokoi przybywasz by wypełnić to miejsce ludzką iluzją
usidlony Twoim ciałem
cudowne więzienie!
przygniatam przestrzeń wspólnoty
subtelny kwiat łagodny pocałunek
usta niewyraźny pieszczoch
skondensowana przestrzeń
sens dnia zgubił się na brzegu półprzymkniętych oczu
odetchną kwiaty na oknie
a korytarze oddechów zakończą się przepaścią
tylko wybrańcy mieli możność usłyszeć ten jęk

 

 


dobry 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Enturiarium Minuk
Enturiarium Minuk 6 stycznia 2016, 12:43
Ten i inne moje wiersze dostępne są tutaj:
allegro.pl/show_user.php?uid=568603
Janusz Gierucki
Janusz Gierucki 6 stycznia 2016, 19:51
Niezły erotyk. Razi mnie 4 strofa. Ale i tak jest niezły!
Pierwsze dwa wersy rewelacja!
Enturiarium Minuk
Enturiarium Minuk 9 stycznia 2016, 00:29
Dzięki za pochwałę, te wiersze są przeżyte, och, przekochane.....
4 strofa niech sobie jest jak jest wg mnie
przysłano: 6 stycznia 2016 (historia)

Inne teksty autora

Niezależność
Enturiarium Minuk
Włosy planet
Enturiarium Minuk
Przenoszenie
Enturiarium Minuk
Wewnątrz/Zewnątrz
Enturiarium Minuk
Samobójstwo albo poetyzowanie
Enturiarium Minuk
Delikatność
Enturiarium Minuk
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca