mechanizacja (wiersz)

zapamiętana niepamięć

przetrwa wspomnienia

jak książka odarta ze słów

zapełni papier symbolami

bezręki blues zaufa nienawiści

nanosząc na miłość blizny

wszystkim super mieszczanom

pożądającym namiastek

nie rozumiejąc zapowiedzi

zapominamy poprzedni wiek

poprzez cierpienie bezgraniczny

w każdej przeszłej sekundzie

improwizujemy w cyklach

powtarzalne zakończenia

jak wszystkie małpy z brzytwą

wiecznie sobą zadziwieni