tu i teraz (wiersz)

wiatr zaciera deszczem obraz potrzeb

jak stracona kochanka miesza krople na twarzy

pod zaciśnięte powieki wciska zbyte wizje

zanim rozwieje prochy rozpali krew do popiołu

bezimienny morderca stoi u drzwi

czeka aż zgaśnie przedostatnia lampa

w resztkach światła wypluje z siebie śmierć

albo poczęcie nawiedzonych obrońców 

prosto pod kołdrę naciągniętą na głowę

szczęście w nieszczęściu innych

rozrywa na strzępy wahanie

bez znaczenia kamienne tablice

pięści nie czytają znaków