król jest nagi (wiersz)

Najbardziej ludzi bolą ludzie,

którzy pod maską wrażliwości

ogryzą, w imię pustych złudzeń,

duszę do kości.

Pośród sikorek roztańczonych

buta wypycha na piedestał,

gdy arogancja w sercu płonie

tak trudno przestać

durnym „cokaniem” rżnąć poezję,

poklepać czasem arlekinów,

krzyczących: jesteś, który jesteś!

Jak nieme kino...

Najbardziej ludzi nie ma w ludziach,

gdy samo jest bałwochwalenie,

gdy król w gawiedzi swojej budzi

strach.

I zwątpienie.