pocztówka bezzwrotna (wiersz)

Pamiętam miła tamtą jesień,

gdy wzięłaś serce me pod rękę

i wyszeptałaś: zobacz Grzesiek

pan Bóg zapalił latarenkę.

A drzewa śmiały się stubarwnie

jak twoje oczy wpół przymknięte,

gdy wyszeptałaś: nikt nie zgadnie

jak można życie kochać pięknie.

Deszcz grał na bębnie parasola,

tak delikatny jak twe dłonie,

gdy wyszeptałaś: Grzesiek zobacz

to jest nasz wspólny świata koniec.

ps.

Pamiętasz tamten spacer miła,

gdy wzięłaś serce me od rękę?

A potem wszystko się skończyło,

jakby ktoś zgasił latarenkę...