Pomyśl (wiersz)

Złóż dłonie w geście pokory.

Wycisz swe serce i myśl skup na sobie.

       Nic nie przychodzi ci jednak do głowy,

       Bo epitafium widzisz na grobie.

Słowa, co z płyty unosi je wiatr - dźwięczą...

A niżej, w kamiennym uśmiechu, pochyla się kwiat

Słów tych potęgą: 

                              - Zatrzymaj się, pomyśl!

                                Dokąd tak gnam?!

                              - Jam przegrał...

                                I wieczny spoczynek tu mam!...

Tak życie i śmierć w granicie zaklęte.

A ty stoisz i czujesz, że wszystko przeklęte...

        Znów coś się skrada i czai gdzieś skrycie.

        I strach cię dopada, i pełznie poszyciem.

Ból myśl mąci i w serce zapada...

Odejść chcesz prędko, z łzy oko obetrzeć i wtopić się w tłum.

Wtem drzew rosłych dobiega cię szum,

I cichy trel ptaków z uporem powtarza:

                               - Zatrzymaj się, pomyśl...

                                 Dokąd tak gnasz?

                               - Nie, tyś jeszcze nie przegrał!

                                 Na wieczny spoczynek - czas jeszcze masz !!!...