Świat nęci zabawkami (wiersz)

Świat nęci zabawkami

Pożera dni, powieka drży

Jesteśmy rozbitkami 

A po nas nic, rezonans krzywd 

Żyjemy atrapami 

Prawdziwych chwil, drażliwy pył 

Czujemy obrazkami

Odbitki trzy, obitych żył

Posklejani skrawkami 

Rozbitych drzwi, rozlanej krwi 

Podtruci spalinami 

Złapani w wir, złamanych ździr 

Strach gardzi hamulcami

Kodami pin, konamy w nim

Upaleni ziołami 

Zalany ryj, za mały kij 

Odpadlismy spadamy 

Na koniec list, matole pysk 

Szkło rani odłamkami 

A żona śpi, sparzona tkwi 

Za nami hologramy 

Opadłe z sił, odarte z czci 

Świt kusi piosenkami 

Nad ranem idź taranem w liść