Ars bene moriendi w wykonaniu starszego małżeństwa spod numeru 3 (wiersz)

starsza kobieta, żona:

gdy kwiaty z naszego ogródka zwiędną na amen

i nie pomoże im już nic

gdy do skrzynki trafi zaadresowany (chyba do nas)

ostatni list

weźmiemy się za ręce kochanie

odtańczymy ostatni nasz taniec

starszy mężczyzna, mąż:

i będziemy śmiać się ze wszystkich rzeczy

które kiedyś były całym światem

(teraz znaczą całe nic)

żona:

i tak jak kiedyś, pamiętasz? latem

pojedziemy nad morze z pocztówek i wspomnień

odkryjemy ostatni raz

jak to jest czuć pod stopami ciepły piasek

mąż, wzdychając:

przejdziemy przez plażę o kulach

powoli ostrożnie noga za nogą 

będziemy jak te dwa stare psy

co chciałyby biec a nie mogą

starsza kobieta:

a potem nie będzie już nic

będziemy znów młodzi, pijani własną głupotą

usiądziemy na piasku zmęczeni upałem

ślad po nas zostanie na trochę

ślad po nas będzie dla reszty przestrogą