Wiosenne marzenia (sonet) (wiersz)

Przez mgły woalkę i natury mocą   
Różana zorza wita świat radośnie,
Na strunach zmysłów wygrywa miłośnie 
Wiosenną nutkę słowik ciepłą nocą.

Wieczorem koncert orkiestry skrzypcowej,
W objęciach wiosny tańczysz z cykadami,
Figlarny zefir włosów kosmykami
Igra w poświacie nocy księżycowej.

Miłości siłą unosisz swe skrzydła,
Gdy wiatr wiosenny serenady nuci
W obłokach fruniesz wprost w Erosa sidła.  

Wiosenna miłość przeminie, nie wróci,
Zostanie tylko wspomnień nić pobladła.
Pokoju duszy nic już nie przywróci.