Nałóg (wiersz)

Sonet

Tryskają spod pióra sonety jak komety;
Co spojrzę na kartkę, rymy tęczowe rosną. 
Dumna jak Erato, choć zbędne epolety, 
Kobiercami rymów wabię  wiosnę kwiecistą. 

Galopem uwieczniam mój poetycki romans, 
Już przy wersie szóstym, tak w mgnieniu oka, jestem.
Na pełnych obrotach nie bacząc na rezonans, 
Na złamanie karku frunę spotkać się z wieszczem. 

Moc lotnych impresji zachwyca mnie do reszty,
Z pasją splatam wersy, z pomocą weny wiję
Różnorodne formy w sensowne łączę teksty; 
Inspiruje mnie życie, stąd kielich twórczy piję. 

Wiem, jestem stracona, walczę z obsesją co dzień, 
Nocą odbiera sen, dniem chodzi za mną jak cień.