Virgini Intactae (wiersz klasyka)

Ust twych więc usta nie tknęły niczyje?

Nikt nie uścisnął twojej drżącej ręki ?

Nikt się nie oplótł w twoich włosów pęki

ani się wessał w twoją białą szyję?



Nikt się nie wsłuchał, jak twe serce bije,

jak omdlewają słów błękitne dźwięki,

a ciała twego kształt smukły i miękki

zdrój tylko widział i wodne lilije?



I nigdy dumne to królewskie ciało

w niczyich ramion uścisku nie drżało?

Pragnienie twoje jest jak blask o wschodzie?



Nigdy w twych oczu słonecznym ogrodzie

nie trysła rozkosz kwiatami złotemi?

Pójdź! Tyś jest szczęściem najwyższym na ziemi!