W czwartek o świcie. (wiersz klasyka)

...Pragnąłbym utkać zasłony z purpury,

Po całej ziemi wzdłuż i wszerz

Wonne balsamy lać ze złotych dzbanów,

Napełnić lamki kwiatów aż po wierzch.

Niechby płonęły długo wszystkie razem,

Gdy nas oślepi dnia krwawego blask,

Wśród bladej nocy rozpoznamy siebie,

A nasze dusze ulecą do gwiazd.