Łzy

Łzy! Łzy! Łzy!
W nocy, w samotności - łzy.
Spadające na biały brzeg, wessane przez piach.
Łzy - ani jednej gwiazdy - ciemność i opuszczenie.
Łzy z wilgotnych oczu osłoniętej twarzy;
Kim jest ta zjawa, ten kształt w ciemności, w łzach?
Bezkształtna postać, zgięta, przykucnięta na piachu,
Szlochająca, lejąca w cierpieniu łzy, dławiąca się
      dzikim płaczem?
*
O burzo wcielona, wznosząca się, pędząca szybkimi
    krokami wdłuż brzegu!
O dzika, posępna, nocna nawałnico, rzygająca wiatrem,
    zrozpaczona!
O cieniu tak stateczny, przyzwoity za dnia, ze spokojną
    twarzą, wymierzonym krokiem!
Nocą w oddaleniu - gdy uciekasz tam, gdzie nikt nie
    patrzy - o, wtedy przerwane tamy oceanu
Łez, łez, łez!
-
tłumaczenie: Ludmiła Marjańska