* * * [Może ten stary,] (wiersz klasyka)

Może ten stary, z którym jechałem tramwajem 

To był Bóg... Czeka, żyje, starzeje się z nami 

Coś tam się mu udaje, cos tam nie udaje... 

Jednym skinieniem palca silniej niż dynamit 

Rozwaliłby to wszystko... Ale co rozwalać 

I jak z kawałków na nowo ustalać 

Nie wie... 

Powoli z teczuszki wyjmuje 

Ciało chleb i w palcach zżółkłych łamie, żuje 



Czasem on mnie częstuje, czasem ja częstuję 

I spożywamy 

Sobie 

Co tam mamy