Wzdłuż ulic (wiersz klasyka)

Wzdłuż ulic jak wzdłuż snów

Co dzień tramwajem jadę;

Wzdłuż ulic jak wzdłuż snów

Migocą światła blade.



I zawsze tylko wzdłuż,

I nigdy już inaczej,

I nigdy, nigdy już

Nie zmylę mych przeznaczeń.



Z daleka widzę dom,

Gdzie było szczęście moje.

Z daleka widzę dom,

Przychylny moim snom.



I śnią mi się pokoje

Pootwierane znów,

I wiszą ręce twoje

Wzdłuż ciemnych moich snów.