Anioł

Za życia byłem aniołem; 
Anioł orze - kto inny zbiera. 
Aureolę miałem nad czołem 
Z puli premiera. 

Mimo anielskiej dobroci 
Nieraz świerzbiły mnie kości, 
Bo aureola się złoci - 
Każdy zazdrości. 

A zresztą ludzie dokoła 
Okropnie są podejrzliwi, 
Gdy który spotka anioła, 
Tylko się dziwi. 

Koledzy śmiali się ze mnie, 
Że skrzydła sobie przypiąłem; 
Nikt nie wie, jak nieprzyjemnie 
Być dziś aniołem. 

Aż wreszcie pewnej jesieni 
Duch wątłe opuścił ciało. 
Lekarze byli zdziwieni 
Tym, co się stało. 

A ja? Znalazłem się w ziemi, 
By się przekwalifikować. 
"Nie będzie - myślałem - źle mi, 
Losie mój, prowadź!" 

Drogą przenikań i osmoz, 
Nie znanych dotąd nauce, 
Dostałem się w antykosmos 
I już nie wrócę. 

Tu wreszcie znajdę odmianę, 
Tu będę duchem-golasem, 
Kim innym teraz się stanę, 
Tak!... A tymczasem... 

Powitał mnie siwy jegomość 
I rzekł: "Z marksizmu to wziąłem: 
'Niebyt określa świadomość.' 
Będziesz aniołem!"