Magia (wiersz klasyka)

Wybija zegar siódmy rok 

I siedzi czarny kot na stole, 

Przez czarne szyby płynie mrok, 

I siedzi czarny kot na stole. 



Spowiłem cię w jedwabny sznur, 

Zamknąłem cię w kredowym kole, 

I moich snów, i moich chmur 

Już nieść przed tobą nie pozwolę. 



Namalowałem czarny łuk 

Na zamyślonym twoim czole, 

I już nie będzie innych smug 

Na zamyślonym twoim czole.