Pogoda ducha (wiersz klasyka)

Powiedzcie mi, jakiż ma sens to? 

Zaledwie jesienny wiatr powiał, 

A trup już ściele się gęsto 

W szpitalach resortu zdrowia. 

Jedni widzą w tym dopust boży, 

Inni - wyżów i niżów skutki, 

Rozsypują się ciężko chorzy, 

A ja jestem wesolutki. 



Coraz to kogoś z zawałem 

Do windy dźwigają nosze, 

Ja właśnie też zawał miałem 

I też umieram. O - proszę! 

Lekarze, siostry, salowe 

Wylewają łzy na wyprzódki. 

Słabnie puls, brak mi tchu, tracę mowę... 

Ale jestem wesolutki. 



Nie pomogła już strofantyna, 

Mam ciemność dokoła siebie, 

Zaświatowy czas się zaczyna, 

Do zobaczenia więc - na pogrzebie. 

Zebrało się ludzi niemało, 

Spadły na trumnę twarde grudki, 

W ziemi leży moje martwe ciało, 

A ja jestem wesolutki.