Pogoda ducha

Powiedzcie mi, jakiż ma sens to? 
Zaledwie jesienny wiatr powiał, 
A trup już ściele się gęsto 
W szpitalach resortu zdrowia. 
Jedni widzą w tym dopust boży, 
Inni - wyżów i niżów skutki, 
Rozsypują się ciężko chorzy, 
A ja jestem wesolutki. 

Coraz to kogoś z zawałem 
Do windy dźwigają nosze, 
Ja właśnie też zawał miałem 
I też umieram. O - proszę! 
Lekarze, siostry, salowe 
Wylewają łzy na wyprzódki. 
Słabnie puls, brak mi tchu, tracę mowę... 
Ale jestem wesolutki. 

Nie pomogła już strofantyna, 
Mam ciemność dokoła siebie, 
Zaświatowy czas się zaczyna, 
Do zobaczenia więc - na pogrzebie. 
Zebrało się ludzi niemało, 
Spadły na trumnę twarde grudki, 
W ziemi leży moje martwe ciało, 
A ja jestem wesolutki.