Infantka (wiersz klasyka)

Kiedy byłaś infantką, lilio najczystsza,

Przywołałaś do siebie Wielkiego Mistrza.



Na skinienie twe przybył Mistrz Torquemada,

Wielki Mistrz Inkwizycji, infantko blada,



I prosiłaś żarliwie Wielkiego Mistrza,

By cię tortur nauczył, lilio najczystsza.



Wielki Mistrz się przybliżył do stopni tronu,

Do księżniczki Kastylii i Aragonu,



I przemówił do ciebie Mistrz Torquemada:

"Pierwszej z tortur, infantko, na imię - zdrada;



Druga jeszcze straszniejsza, gorsza niż trumna,

Ma na imię - chłód serca, infantko dumna;



Wreszcie trzecia tortura - niemiłowanie!"

"Niech się stanie - krzyknęłaś - niech tak się stanie!"



Odtąd klęczę u stopni twojego tronu,

Lilio biała Kastylii i Aragonu,



A ty wszystkie tortury Wielkiego Mistrza

Wbijasz mi w samo serce, lilio najczystsza.