Jesień

O, jakie rzewne widowisko: 
Czerwone liście za oknami 
I cienie brzóz, płynące nisko 
Za odbitymi obłokami. 

Pies nie ujada. Zły i chory 
Omija cienie października, 
Na tykach ciepłe pomidory 
Są jak korale u indyka, 

Na babim lecie, zawieszonym 
Między drzewami jak antena, 
Żałośnie drga wyblakłym tonem 
Niepowtarzalna kantylena, 

Rzednąca trawa, blade dzwońce, 
Rozklekotane późne świerszcze, 
I pomarszczone siwe słońce, 
I ja - piszący rzewne wiersze.