Drzewo wiśniowe (wiersz klasyka)

Gdy mi przyjdzie już umrzeć, wszystkie ślady zatrę 

Chytrym skokiem zajęczym i wiosennym wiatrem, 

Może tylko zaczekam, aż drzewo wiśniowe 

Doszumi rozpoczętą przedwczoraj rozmowę. 



Jest ogród otoczony drucianym parkanem 

I klomby, gdzie nie było nic dotąd posiane, 

I to wszystko, nakryte niebiem jak pokrywą, 

Zapowiada mi pierwszą śmierć niefrasobliwą. 



- Niech ci się przyśni 

Kwiat wiśni, 

I moja ręka lewa 

Przywiązana za pierścień do wiśniowego drzewa!