Paryż (wiersz klasyka)

Na bulwarach paryskich 

Słychać mowę hinduską, 

Dźwięk daleki - nie bliski, 

Obcy myślom i ustom. 



W mojej gwarnej dzielnicy 

Jak pożółkłe zagadki 

Chodzą mądrzy Chińczycy 

I leniwe Mulatki. 



A przez okno hotelu 

Widzę ptaków trzynaście 

I ostatni ich przelot 

W księżycowe przepaście. 



Czoło chore przyciskam 

Do drewnianej framugi, 

Noc w Paryżu - paryska, 

Sen się zbliża - niedługi. 



A ty krążysz nad głową 

Poprzez sny, co się nie śnią, 

Wierna ustom i słowom 

I tym snom, i tym pieśniom, 



Tobą ptaki śpiewają 

Nad mrokami mojemi, 

Mowo mojego kraju, 

Muzyko mojej ziemi! 



(1934)