Bratowa

Żona mego brata nie bardzo szczęśliwa, 
Chodzi po ogrodzie, tulipany zrywa, 

Pyta się obłoków żeglujących w poprzek, 
Kiedy wreszcie na nich smutne czoło oprze. 

Furtka nie domknięta, klucz zgubiony w stawie, 
A za furtką ścieżka niewidoczna prawie... 

Do mojego domu nie ma kroków trzystu, 
Można przyjść nie pisząc pachnącego listu; 

Mieszkam niewesoło w akacjowym chłodzie, 
Milczą okiennice zamykane co dzień, 

I w ramionach moich miękko odpoczywa 
Żona mego brata nie bardzo szczęśliwa.