Dziecko (wiersz klasyka)

To dziecko takie małe, to dziecko takie chore,

To biedne dziecko umrze na pewno dziś wieczorem.



Lekarstwa napoczęte bezużytecznie stoją,

I chore dziecko rzęzi maleńką śmiercią swoją.



Za oknem zima skrzypi i kaszle wiatr na dworze,

Już nic biednemu dziecku na ziemi nie pomoże.



Śnieg pada bezszelestnie, zwyczajnie i powszednio,

Śmierć brodzi po pokoju i świece gasną przed nią.



Przy łóżku siedzi matka i cała trwa w podziwie;

Nie czuje nic, nie widzi, uśmiecha się leniwie...



Pogasły świece. Dnieje. Śnieg wisi na błękicie,

I w śniegu tym stopniało maleńkie, biedne życie;



Aż matka się zdziwiła, że stało się tak biało,

Że stało się tak śnieżnie, gdy dziecko umierało.