Noc w Mogielnicy

Księżyc znad obłoków 
       Ściany domu bieli, 
Dzieli mnie sto kroków 
       Od twojej pościeli. 

Pod księżycem brodzę 
       Srebrną drogą polną, 
Iść mi po tej drodze 
       Do ciebie nie wolno. 

Mnożą się tęsknoty 
       Serca spragnionego, 
Szaro-bure koty 
       Snu twojego strzegą... 

Otwórz okiennicę, 
       Wychyl dłonie swoje, 
Spójrz, jak pod księżycem 
       Zakochany stoję; 

Spójrz, jak w górze lata 
       Anioł srebrnolicy 
I na mapie świata 
       Szuka Mogielnicy.