Noc w Mogielnicy (wiersz klasyka)

Księżyc znad obłoków 

       Ściany domu bieli, 

Dzieli mnie sto kroków 

       Od twojej pościeli. 



Pod księżycem brodzę 

       Srebrną drogą polną, 

Iść mi po tej drodze 

       Do ciebie nie wolno. 



Mnożą się tęsknoty 

       Serca spragnionego, 

Szaro-bure koty 

       Snu twojego strzegą... 



Otwórz okiennicę, 

       Wychyl dłonie swoje, 

Spójrz, jak pod księżycem 

       Zakochany stoję; 



Spójrz, jak w górze lata 

       Anioł srebrnolicy 

I na mapie świata 

       Szuka Mogielnicy.