Najbanalniejszy wiersz

Na parapecie wsparta 
Siedzi w niebieskiej sukni, 
Nazywa się pewno - Marta 
Lub może jeszcze smutniej. 

Siedzi w otwartym oknie 
I czyta stare wiersze, 
Przebrzmiałe już bezpowrotnie 
Jak pocałunki pierwsze. 

Litery drukowane 
Przed jej oczyma skaczą, 
W jej sercu nie zakochanym 
Jesienny dzień się zaczął. 

Spogląda obojętnie 
W ulicę spowszedniałą, 
Gdzie jakaś dziewczyna skrzętnie 
Sprzedaje swoje ciało. 

Spogląda i zazdrości, 
I w dłoniach oczy chowa, 
Że nawet takiej miłości 
Los jej nie podarował.