Najbanalniejszy wiersz (wiersz klasyka)

Na parapecie wsparta 

Siedzi w niebieskiej sukni, 

Nazywa się pewno - Marta 

Lub może jeszcze smutniej. 



Siedzi w otwartym oknie 

I czyta stare wiersze, 

Przebrzmiałe już bezpowrotnie 

Jak pocałunki pierwsze. 



Litery drukowane 

Przed jej oczyma skaczą, 

W jej sercu nie zakochanym 

Jesienny dzień się zaczął. 



Spogląda obojętnie 

W ulicę spowszedniałą, 

Gdzie jakaś dziewczyna skrzętnie 

Sprzedaje swoje ciało. 



Spogląda i zazdrości, 

I w dłoniach oczy chowa, 

Że nawet takiej miłości 

Los jej nie podarował.