Niebo i piekło (wiersz klasyka)

Dusza moja zatroskana do mnie rzekła: 

"Obiecałeś mi pośmiertnie ciszę nieba, 

A ja czuję, że dostanę się do piekła, 

Choć mi właśnie odpoczynku tak potrzeba. 



Żądzą uciech zaszkodziłeś mnie i sobie, 

Ostatecznie - ciało jeden w życiu cel ma, 

Ale ono się rozsypie w ciemnym grobie, 

A ja przetrwam, bo ja jestem nieśmiertelna. 



Śmierć się zbliża, tylko patrzeć, jak tu stanie, 

Pomyśl, zrób coś, zamiast głupstwa pleść w malignie, 

Zanim umrzesz - na wieczyste pożegnanie 

Powiedz słowo, bo mój los się wnet rozstrzygnie." 



Rzekła za mnie śmierć uspołeczniona: 

"Jest decyzja ministerstwa, próżne słowa, 

Z Polski droga jest do piekła wyznaczona, 

Nie do nieba, bo to strefa dolarowa."