Faust (wiersz klasyka)

Od pół roku już stąpam zwinnie po krawędzi. 

Jaki wybór w tym stanie dyktuje rzetelność? 

Tu starość schorowana, co cherla i zrzędzi, 

Tam ulga wiekuista, raj i nieśmiertelność. 



Tak, prawda. Ale tutaj są jeszcze wspomnienia, 

Które w ludzkim umyśle żłobią swe odbicia. 

Co utkwiło w pamięci, to się już nie zmienia, 

Lecz trwa, by stać się nowym powtórzeniem życia. 



Jam życie moje wypił do dna jednym haustem, 

Toteż na stare lata dusza mi osłabła; 

Zaprzedałbym ją diabłu, byłbym drugim Faustem... 

Lecz czy w naszym ustroju można znaleźć diabła?