Faust

Od pół roku już stąpam zwinnie po krawędzi. 
Jaki wybór w tym stanie dyktuje rzetelność? 
Tu starość schorowana, co cherla i zrzędzi, 
Tam ulga wiekuista, raj i nieśmiertelność. 

Tak, prawda. Ale tutaj są jeszcze wspomnienia, 
Które w ludzkim umyśle żłobią swe odbicia. 
Co utkwiło w pamięci, to się już nie zmienia, 
Lecz trwa, by stać się nowym powtórzeniem życia. 

Jam życie moje wypił do dna jednym haustem, 
Toteż na stare lata dusza mi osłabła; 
Zaprzedałbym ją diabłu, byłbym drugim Faustem... 
Lecz czy w naszym ustroju można znaleźć diabła?