Sen wieczny

Pojednany z chorobą czekam na sen wieczny, 
Ale przecież od dawna bezsenność mnie trapi, 
Żaden środek nasenny nie jest dość skuteczny, 
Czyż nie ma na tym świecie mądrzejszej terapii? 

"Jest - szepnął mi do ucha lekarz zaufany - 
Lecz nie może ci pomóc żaden lek apteczny. 
Ja znam sposób, posłuchaj: licz w myślach barany, 
Nim dojdziesz do tysiąca - zapadniesz w sen wieczny." 

Mrugnąłem prawym okiem porozumiewawczo, 
On pomógł mi się na bok obrócić do ściany, 
A ja już w czyn wprowadzam jego radę zbawczą: 
W myślach liczę barany, wciąż liczę barany. 

Wychodzą pojedynczo z wąskiej szpary w ścianie, 
Siedem, dziesięć, dwadzieścia, czterdzieści, sześćdziesiąt, 
Sto! Brak już dziewięciuset, żebym w świeżym stanie 
Dostał się do aniołków czy choćby do biesiąt. 

Wtem - po sto dziewiętnastym, w ścianie przed otworem 
Zamiast sto dwudziestego, jak rachunki każą, 
Ujrzałem nie barana, ale Sophię Loren! 
Sen wieczny diabli wzięli. I wierz tu lekarzom.