Lato

Nie miałem z kalendarzem zbyt dobrej komitywy, 
Młodość mojego życia przypadła na wiek siwy. 

Gdy idę przez ulice - dusza pogania ciało; 
Pięćdziesiąt lat przeżyłem i ciągle mi za mało! 

Poeci piszą słowa, których nikt nie rozumie, 
A życie takie proste - w słońcu i liści szumie... 

Wiem o kwiatach to tylko, co mi powie ich zapach, 
Lecz wiedzy tej nie znajdę w książkach ani na mapach. 

Lato, choć nawet siwe, niechby najdłużej trwało - 
Pięćdziesiąt lat przeżyłem i ciągle mi za mało. 

I chciałoby się znowu za miastem zrywać chabry, 
Uśmiechać się do dziewcząt powracających z fabryk, 

Patrzeć z mostu na Wisłę mieniącą się tak złudnie, 
Tańczyć na Mariensztacie w niedzielne popołudnie, 

A potem z konduktorką z "czternastki" iść na lody 
I udawać młodego - choć już się nie jest młodym. 

(1950)