Zielony dzień (wiersz klasyka)

Zielony dzień w gęstwinie szumiał

I pęczniał wonią mchów i traw,

I cień już cieniem być nie umiał,

I niewidzialnie niknął wpław.



Kto płynął za nim - ten zrozumiał,

Że trzeba płynąć właśnie tak,

Ażeby dzień zielony szumiał

I niknął cień - i leciał ptak.