Cień dwoisty

Cień dwoisty - dusza i ciało
      Patrzy w zwierciadło:
Co być mogło, być nie umiało,
      Poszło, przepadło.

W dnach głębokich czynią się gusła:
      Umarli wskrzesną!
Duszo biedna, czemuś tak uschła
      Śmiercią cielesną?

Ach, to tylko życie dalekie
      W mrokach przepadło.
Idą czasy, gasną powieki,
      Milczy zwierciadło.

Twarz spogląda z głębin odbicia
      Ciemna i niema -
Jak powrócić do tego życia,
      Którego nie ma?