Romanza (wiersz klasyka)

Śpiewam tobie romanzę, bo kocham, bo muszę,

I śpiewając w rozpaczy pogrążam mą duszę.



Czy pamiętasz dziewczynę, co w gaju sosnowym

Do swej piersi spłoszonej tuliła mą głowę?



Powiał wicher i obłok zamienił się w chmurę,

Piołun oczy zasypał i gaj stał się murem.



Odtąd chodzę po ziemi w straszliwej zadumie,

Że cię zdobyć nie mogę i zabić nie umiem,



I omdlewam, i śpiewam szaloną romanzę

Tobie - chłodnej, niedobrej, dalekiej kochance,



I miłością cię straszę, i zbrodnią cię kuszę,

I w rozpaczy pogrążam pogańską mą duszę.