Małość (wiersz klasyka)

Mój duch wysokopienny w małość popadł -

      A nie masz wyjścia z małości;

Za lasem się rozlega jazgot łopat,

      Co kopią grób dla mych kości.



Przyjdź, moja miła, przyjdź i łzami swemi

      Pożegnaj mnie do ostatka.

Czas mi odpocząć wreszcie w czarnej ziemi,

      Gdzie jest mój ojciec i matka.



Odtrącą mnie po śmierci inne duchy,

      Wiecznością nikt nie ugości,

Bo nawet śmierć mam małą, jak śmierć muchy -

      A nie masz wyjścia z małości!



(1941)