Poranek lipcowy

Tu jest świat i tam jest świat - 
Gdybym nie miał moich lat, 
Latom moim byłbym rad. 

Po suficie pełza cień: 
Gdy się mądrzej wpatrzeć weń, 
Już wiadomo, że to dzień. 

Wczoraj przyszłaś pierwszy raz: 
Księżyc świecił - księżyc zgasł, 
I już dziś jest dwoje nas. 

Dzień lipcowy w słońcu brnie, 
Nawołując tylko mnie: 
Ja się śmieję, a ty nie. 

Tym jest obca twoja twarz, 
Że zamknięte oczy masz: 
Spojrzyj na mnie - czy mnie znasz? 

W kącie stoi stary stół, 
Pochylony cały w dół - 
Siądźmy przy nim, by nas czuł. 

W drugim kącie stoi piec - 
Jak tu w lipcu pieca strzec? 
Gdzie go podziać? Co mu rzec? 

W trzecim kącie siedzi mysz, 
I spogląda czujnie wzwyż - 
Ja cię budzę, a ty śpisz. 

W czwartym kącie leży kurz, 
A na kurzu ślad i nóż - 
Ktoś tu przedtem bywał już.