Pierścień

Dom nasz stoi za górami, za miedzami, w ciemnym lesie, 
A na progu leży pierścień i już nikt go nie podniesie. 

Jeśli przyjdziesz do nas rankiem, pokrzywami cię wystraszę, 
Byś oczami zielonymi nie patrzyła w szczęście nasze. 

Jeśli przyjdziesz w czas powszedni, w czas leniwy, poobiedni, 
Złymi psami cię wyszczuję, bo jesteśmy źli i biedni. 

A gdy przyjdziesz o północy, poprzedzona obłokami, 
Gdy spotkamy się, jak dawniej, nieomylnie tacy sami, 

Będę karmił cię słowami, będę karmił cię gwiazdami, 
Będę karmił cię wilczymi, trującymi jagodami.