W Toomebridge (wiersz klasyka)

Gdzie płaska woda

z Lough Neagh przelewała się przez groblę,

jakby właśnie dosięgła krawędzi płaskiej Ziemi

i spadła ze swoim blaskiem w niedokonane tryby

teraźniejszego czasu rzeki Bann.

Gdzie kiedyś był punkt kontroli

granicznej. Gdzie powieszono, w dziewięćdziesiątym ósmym, młodego powstańca.

Gdzie ujemne jony pod bezchmurnym niebem

są mi poezją. Tak jak były nią raz

śluz i srebro utuczonego węgorza.