Jak stary ojciec znajduje uciechę,
Widząc swe dziecko w rozkwicie młodości,
Tak ja w wartości twej widzę pociechę,
Choć mnie kaleczą losu przeciwności.
Ród, rozum, piękno, bogactwa zebrane -
Jedno z nich, wszystkie, jeszcze więcej może? -
W tobie zostały ukoronowane,
Więc w grunt tak żyzny moją miłość złożę.
I już nie jestem ułomny, wzgardzony,
Ubogi; cień twój tyle prawdy kryje,
Że twym bogactwem wielkim wzbogacony,
Cząsteczką całej twojej chwały żyję.
Spójrz, najgodziwsze miej, boś ty godziwy.
Masz to; więc jestem po stokroć szczęśliwy.
sonet 37
William Shakespeare
Inne teksty autora
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare
William Shakespeare