Francesco Petrarca Wiersze

101. Wiem dobrze, ile okrutnego żniwa

124. Los, myśl, uczucia miłosne, najsłodsze

132. Jeśli to nie jest miłość... - Francesco Petrarca

133. Miłość na cel mnie wystawiła strzałom

134. Nie mam spokoju, choć wojować nie chcę

141. Nieraz, do światła przywykły wśród lata

153. Bijcie, gorące prośby, w serce głuche

175. Kiedy wspominam i miejsce, i porę

202. Z bryły czystego i żywego lodu

203. Ach, jakże płonę! i nikt mi nie wierzy

211. Żądza wciąż gna mnie, miłość mnie prowadzi

216. Cały dzień płaczę, płaczę także nocą

221. Jakaż fatalność, jaki los zjadliwy

224. Jeżeli serce szczere, miłość wierna

226. Żaden samotny wróbel na kominie

229. Śpiewałem. Płaczę. I nie mniejsłodyczy

230. Płakałem. Teraz śpiewam, Blask niebieski

250. Zwykła mnie we śnie pocieszać z oddali

261. Jeśli kobieta pragnie dopiąć swego

265. Głuche, kamienne serce i złe chęci

290. Taki to świat ten! Teraz mnie znów cieszy

61. Błogosławiony niechaj ów dzień będzie - Francesco Petrarca

82. Nigdy nie byłem zmęczony kochaniem

85. Zawsze kochałem, kocham dziś tak samo

Był to dzień...

Jak się płacz ptaków lub liści zielonych...

Jeśli nie masz miłości...

Pokoju mieć nie mogę...